Γιατί οι Ασιάτες τρώνε ξυλάκια

Κάθε έθνος είναι μια μοναδική συγχώνευση των παραδόσεων που χρονολογούνται από την αρχαιότητα. Εάν οι Ευρωπαίοι είναι συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν πιρούνια, κουτάλια και μαχαίρια, τότε οι Ασιάτες από την παιδική ηλικία έχουν έξυπνα καθοδηγηθεί από chopsticks. Οποιαδήποτε παράδοση έχει τις ρίζες της, θα αναζητήσουμε τον λόγο για τον οποίο οι ασιατικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τέτοια πρωτότυπα μαχαιροπίρουνα.

Γιατί ακριβώς αυτοί;

Αρχικά, όλοι οι άνθρωποι έτρωγαν με τα χέρια τους, αλλά σταδιακά, με την συνειδητοποίηση των κανόνων υγιεινής και ευκολίας, το έθιμο αυτό εξαφανίστηκε. Πιστεύεται ότι αρχικά τα chopsticks χρησίμευαν ως βοηθοί στην προετοιμασία των τροφίμων: είναι πολύ βολικό για αυτούς να βγάλουν μεγάλα κομμάτια βραστό νερό ή καυτό λάδι, αξιολογώντας την ετοιμότητα των τροφίμων.

Οι ντόπιοι στην Κίνα αποκαλούν τα κουζιλιάρικα Kuizi και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ευγενή σπίτια. Οι απλοί άνθρωποι άρχισαν να τις χρησιμοποιούν γύρω στον πέμπτο αιώνα μ.Χ.

Σταδιακά, τα ραβδιά μπήκαν σταθερά στην καθημερινή ζωή, αποκτώντας μια σύγχρονη μορφή: από το ένα άκρο, το τετράγωνο kaizi, για να βρεθεί σταθερά στην επιφάνεια του τραπεζιού. Για να προς το αντίθετο άκρο, βαθμιαία κωνικά και στρογγυλά. Τις περισσότερες φορές υπάρχουν ξύλινα ραβδιά, τα οποία, σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει να τρίβονται το ένα έναντι του άλλου πριν από τη χρήση. Αυτό το έθιμο προήλθε από το παρελθόν, όταν οι φτωχοί κακοποιούσαν κακά και υπήρχε κίνδυνος θραυσμάτων. Με αυτόν τον τρόπο, η άλεση απομάκρυνε την τραχύτητα.

Οι Κινέζοι διδάσκουν στα παιδιά να χρησιμοποιούν ξυλάκια ηλικίας περίπου ενός έτους. Αναπτύσσουν ενεργά τις λεπτές κινητικές δεξιότητες των χεριών, οι οποίες στο μέλλον έχουν θετική επίδραση στην πνευματική και σωματική ανάπτυξη.

Μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται με την παραγωγή υψηλής τεχνολογίας, εισήγαγαν μια δοκιμή για μίσθωση που σχετίζεται με μικρά κομμάτια - οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ιδιοκτήτες chopsticks!

Από τι κατασκευάζονται

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα chopsticks χωρίζονται σε αυτά που χρειάζονται για το μαγείρεμα - είναι μακρύ, περίπου 40 εκατοστά, και είναι κατασκευασμένα από μπαμπού και kuizi για ένα γεύμα, είναι μικρότερα - μόνο 25 εκατοστά.Οι Ασιάτες, ιδιαίτερα οι Ιάπωνες, δεν τους αρέσει να χρησιμοποιούν μέταλλα, πιστεύοντας σωστά ότι βλάπτει τα δόντια. Τις περισσότερες φορές για την ασιατική χρήση μαχαιροπήρουνων:

• ένα δέντρο?
• ορείχαλκος;
• πλαστικό.
• χάλκινο;
• ασημί
• μπαμπού?
• ανοξείδωτο χάλυβα (αλλά αυτό είναι μόνο στην Κορέα)?
• οστών.

Πρώτον, θα υπάρχει πάντα ξύλο, ως προσιτό και εύκολο στην επεξεργασία υλικό. Μερικά από τα πιο όμορφα μαχαιροπίρουνα προέρχονται από το ακριβό ελεφαντόδοντο, που είναι σχεδόν ένα έργο τέχνης που διακοσμεί επαρκώς ένα πλούσιο σπίτι.

Και πού είναι το μαχαίρι;

Πιστεύεται ότι η υπόθεση δεν ήταν χωρίς τον μεγάλο φιλόσοφο Κομφούκιος.Προκάλεσε την ειρήνη και πίστευε ότι το μαχαίρι είχε μια θέση στον πόλεμο και όχι στο σπίτι. Ήταν με την κατάθεσή του ότι όλα τα αιχμηρά μεταλλικά αντικείμενα συνδέονταν έντονα με επιθετικότητα και βία.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός έχει διατηρηθεί στα ιστορικά της ιστορίας: έτρωγε μόνο με ασημένια ξυλάκια, επειδή το ασήμι μαυρίζει σε επαφή με τα δηλητήρια. Αλήθεια, δυστυχώς, όχι με όλους!

Σε μια φτωχή χώρα, κάθε γεύμα ισοδυναμούσε με διακοπές.Μεγάλες περιόδους πείνας έκαναν φαγητό ιερό, οπότε το μαχαίρι, ως σύμβολο του πολέμου, δεν έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι. Λίγο αργότερα, αυτή η ίδια προκατάληψη επεκτάθηκε στο βύσμα, αυτή η συσκευή έχει επίσης αιχμηρές άκρες, οι οποίες, αν είναι επιθυμητό, ​​μπορούν να βλάψουν σε μεγάλο βαθμό ένα άτομο.

Ως αποτέλεσμα, τόσο το μαχαίρι όσο και το πιρούνι εκδιώχθηκαν από την εξυπηρέτηση του ασιατικού τραπέζι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν και τώρα υπάρχει μια τάση προς τον εξευρωπαϊσμό και πολλοί σύγχρονοι Ασιάτες χρησιμοποιούν πιρούνια και κουτάλια, ενώ περίπου το ένα τρίτο τρώνε ήρεμα με τα χέρια τους.

Η δημοτικότητα των ασιατικών ειδών διατροφής δικαιολογείται από την άποψη της διαιτολογίας. Συχνά τρώμε με ένα πιρούνι και ένα κουτάλι, γιατί το σήμα στον εγκέφαλο για τον κορεσμό φτάνει αργά σε περίπου 15 λεπτά! Ως εκ τούτου, είναι πιο επωφελές να τρώτε αργά και προσεκτικά, όπως προτείνει η ασιατική κουλτούρα.