Η αρχή λειτουργίας του ηλεκτρικού convector

Ένας ηλεκτρικός θερμαντήρας είναι μια οικιακή συσκευή θέρμανσης που αυξάνει τη θερμοκρασία χώρου μέσω της μεταφοράς. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο σε περίπτωση βραχυπρόθεσμης μείωσης της θερμοκρασίας σε μια μη θερμαινόμενη περίοδο για να διατηρηθεί ένα άνετο μικροκλίμα στο σαλόνι.

Ο συμπιεστής είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς συσκευές θέρμανσης για οικιακούς χώρους και γραφεία. Η απάντηση στο ερώτημα τι το κάνει αυτό θα βοηθήσει να πάρει αυτό το άρθρο.

Η αρχή της λειτουργίας του convector

Όπως αναφέρεται στο προοίμιο, η λειτουργία της συσκευής βασίζεται στην αρχή της μεταφοράς ή της φυσικής κυκλοφορίας των ροών του αέρα. Η συσκευή θερμαίνει τον ψυχρό αέρα που εισέρχεται από τον κάτω άξονα από το κάτω μέρος χρησιμοποιώντας ένα στοιχείο θέρμανσης. Μετά από αυτό, τα θερμά ρεύματα αφήνουν τη συσκευή μέσα από τις σχισμές που γίνονται στο πάνω μέρος του σώματος. Ο ζεστός αέρας εξαπλώνεται σε διαφορετικές κατευθύνσεις και, ενώ ψύχεται, βαθμιαία πέφτει, όπου και πάλι πέφτει στη ζώνη σύλληψης. Έτσι, πραγματοποιείται φυσική κυκλοφορία, συμβάλλοντας στην ταχεία αύξηση της θερμοκρασίας στο δωμάτιο.

Συσκευή convector

Η συσκευή έχει μια αρκετά απλή διάταξη. Στο κάτω μέρος του σώματος υπάρχουν ανοίγματα για την εισερχόμενη ροή ψυχρού αέρα. Οι υποδοχές παρέχονται στην κορυφή για τη διανομή του θερμού ρεύματος. Στο εσωτερικό είναι:

• θερμαντικό στοιχείο (ανοικτό ή κλειστό).
• αισθητήρας θερμοκρασίας;
• μονάδα ελέγχου.

Η τελευταία ενεργοποιεί / απενεργοποιεί τη συσκευή, ρυθμίζει τη θερμοκρασία λειτουργίας και επίσης σβήνει λόγω υπερθέρμανσης. Ο αισθητήρας θερμοκρασίας συνδέεται με ένα κύκλωμα ελέγχου, το οποίο, όταν καθορίζει το επίπεδο θερμοκρασίας που αντιστοιχεί στο δεδομένο, στέλνει ένα σήμα για να απενεργοποιήσει το στοιχείο θέρμανσης. Μετά την ψύξη του δωματίου, ο convector ανάβει ξανά.

Υπάρχουν τρεις τύποι στοιχείων θέρμανσης: θερμαντικά στοιχεία, βελόνες και μονολιθικά.

Η διαχείριση μπορεί να γίνει με μηχανικό θερμοστάτη ή να εφαρμοστεί σε ηλεκτρονικό κύκλωμα.

ΒΟΗΘΕΙΑ! Τα θερμαντικά σώματα είναι δάπεδα και κρεμασμένα. Τα μοντέλα δαπέδου αποτελούν δυνητικό κίνδυνο - αν αναποδογυρίζουν, υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Ως εκ τούτου, σχεδόν όλες αυτές οι συσκευές είναι εξοπλισμένες με αισθητήρα ανατροπής και σύστημα έκτακτης διακοπής λειτουργίας.

Η συσκευή έχει πολλά πλεονεκτήματα:

• απλότητα στην εγκατάσταση και λειτουργία.
• μεγάλη διάρκεια ζωής χωρίς την ανάγκη ειδικής συντήρησης.
• χαμηλό κόστος.
• τη δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας χωρίς τη συνεχή παρουσία και τον έλεγχο ενός ατόμου ·
• υψηλή απόδοση (έως 90-95%) ·
• έλλειψη θορύβου κατά τη διάρκεια της εργασίας.
• που δεν απαιτούν την ποιότητα του δικτύου τροφοδοσίας - είναι σε θέση να λειτουργήσουν με ασφάλεια σε περιπτώσεις τάσης στην τάξη από 150 έως 240 V.
• δεν στεγνώνει τον περιβάλλοντα αέρα.
• επιτρέπει το χτύπημα και το ψεκασμό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνθήκες υψηλής υγρασίας.
• η θήκη δεν θερμαίνεται σε υψηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να αποκλείεται η πιθανότητα καύσης.
• υψηλή συντηρησιμότητα;
• η δυνατότητα να ρυθμίζεται με ευελιξία η θερμοκρασία στο δωμάτιο.
• υψηλό επίπεδο ασφάλειας.

Δυστυχώς, η συσκευή δεν έχει κάποια μειονεκτήματα, όπως:

• σημαντική κατανάλωση ενέργειας ·
• μπορεί να είναι μια πηγή δυσάρεστης οσμής, εάν η σκόνη φτάσει σε ένα ανοικτό θερμαντικό στοιχείο.
• περιορισμένο πεδίο - είναι αποτελεσματικό μόνο σε μικρά δωμάτια (μέχρι 30 τετραγωνικά μέτρα) με χαμηλά ταβάνια.

Κατά την επιλογή μιας τέτοιας συσκευής, το κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η ισχύς. Καθορίζεται με βάση το μέγεθος και τη διαμόρφωση του χώρου στον οποίο πρόκειται να εγκατασταθεί ο θερμαντήρας. Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό της απαιτούμενης ισχύος.

Με βάση την περιοχή του δωματίου

Είναι γενικά αποδεκτό ότι για ένα δωμάτιο με μία πόρτα, ένα παράθυρο και ύψος ροής 2,5 m, απαιτείται 1 kW ανά 10 m² περιοχή. Αυτή η προσέγγιση είναι κατά προσέγγιση και πρέπει να προσαρμοσθεί μέσω συντελεστών διόρθωσης (k). Για παράδειγμα, αν ένας χώρος βρίσκεται σε μια γωνία ενός κτιρίου, δηλαδή εξωτερικοί τοίχοι το περιβάλλουν και στις δύο πλευρές, τότε κατά τον υπολογισμό της ισχύος ισχύει η διόρθωση k = 1,1.

Αν το δωμάτιο διαθέτει καλή θερμομόνωση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε συντελεστή μείωσης ίσο με 0,8 ή 0,9.

Παράδειγμα 1. Είναι απαραίτητο να υπολογιστεί η ισχύς του convector για εγκατάσταση σε ένα δωμάτιο 25 m², με χαμηλά ταβάνια (περίπου 2,5 μ.), που βρίσκεται στη γωνία του κτιρίου με τοίχους με διπλή θερμομόνωση. Το δωμάτιο διαθέτει ένα παράθυρο και μία πόρτα.

Στη συνέχεια, η ισχύς P υπολογίζεται με τον τύπο: P = 1 kW * (25 m²/ 10 m²) * 1,1 * 0,8 = 2,2 kW.

Σύμφωνα με τον όγκο του δωματίου

Αυτή η προσέγγιση σάς επιτρέπει να προσδιορίσετε με μεγαλύτερη ακρίβεια την ισχύ της συσκευής, επειδή λαμβάνει υπόψη το ύψος του θερμαινόμενου χώρου. Η ιδέα είναι ότι για τη θέρμανση κάθε κυβικού μέτρου αέρα απαιτούνται 40 Watt. Για να προσδιοριστεί η τελική τιμή, ισχύουν οι ίδιοι συντελεστές όπως περιγράφηκαν στην προηγούμενη περίπτωση. Αξίζει επίσης να αποσαφηνιστεί η τιμή της ενέργειας αν υπάρχουν περισσότερα από ένα παράθυρα στο δωμάτιο - κάθε επόμενη απαιτεί αύξηση της ισχύος της συσκευής κατά 10%.

Παράδειγμα 2. Είναι απαραίτητο να επιλέξετε την ισχύ για το σαλόνι, που βρίσκεται στο μεσαίο τμήμα του κτιρίου με καλά μονωμένους τοίχους. Το σαλόνι έχει 2 παράθυρα, το ύψος του δωματίου είναι 2,7 μ., Το μήκος είναι 7 μ. Και το πλάτος είναι 4 μ.

Ας υπολογίσουμε την ισχύ:

Ρ = 2 * 2,7 * 7 * 0,8 * 40 = 1209,6 W = 1,21 kW.

Ως πρόσθετη πηγή θέρμανσης

Αν το σπίτι έχει κεντρική θέρμανση, η ισχύς του οποίου δεν επαρκεί για να διατηρηθεί μια άνετη θερμοκρασία, ο θερμαντήρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσθετη πηγή θερμότητας.

Σε αυτή την περίπτωση απαιτείται ισχύς 40 ± 10 W για κάθε τετραγωνικό μέτρο επιφάνειας ή 15-20 W για κάθε κυβικό μέτρο.